Piladina Sathi Joubanara Smruti – 9 (Premika Ra Main Saha)
ପିଲାଦିନ ସାଥୀ ଯୌବନର ସ୍ମୃତି ୯
Piladina Sathi Joubanara Smruti – 9 ଏମିତି ଭାବିନେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଟେଙ୍ଗେଇ ତଳକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଆସିଲି । ପାହାଚ ସାମ୍ନାରେ ଥିବା କାନ୍ଥକୁ ଲାଗି ସୋଫା ପଡି ଥିବାରୁ ତା ପାଖକୁ ନ ଗଲେ କିଏ ଯେ ଦେଖା ଯିବନି । ଧଳା ଆଉ ପତଳା ଗାମୁଛାଟା, ବାଣ୍ଡଟା ପୁରା ଜୋଶରେ ଟନ୍ ଟନେଇ ଆଗକୁ ଟେକି ହେଇଛି । ହଠାତ୍ ତା ସାମ୍ନକୁ ଯାଇ ବାଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ଦଉ ଦଉ ଚମକି ପଡିଲି । ଆରେ….. ସିଟ୍….. ମତେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବ ଭାବିଥିଲି, ହେଲେ ୟେ ତ ତା ମାଇଁ ।
ତମ୍ବୁ ପରି ଟେଙ୍ଗେଇ ହେଇଥିବା ଗାମୁଛାକୁ ଅପଲକ ନୟନରେ ଅନେଇଁ ରହି ଓଠକୁ ଦାନ୍ତରେ କାମୁଡି ହେଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ଏମିତି ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବରେ ଦେଖି ମୁଁ ଲାଜରେ ବୁଲି ପଡି କହିଲି, “ସେ ଖାଇଲାଣି କି ?” ମୋ କଥା ଶୁଣି ସିଏ ଥରିଲା ଥରିଲା କଣ୍ଠରେ କହିଲେ, “ତମକୁ ଅପେକ୍ଷା କଲେ କଲେ ଆଉ ଶେଷରେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଖାଇ ପିଇ ଶୋଇଗଲେଣି । ରାତିସାରା ଅନିଦ୍ରା, ଆଉ ଦିନସାରା ବି ହଇରାଣ ପରା ! ତମେ ତ ଗପୁଛ ଯେ ଗପୁଛ ଆଉ ।
ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନା ?” ଓପାସ ଜୁଗାର ସବୁ ପାଣି ଫୋଟକା ପରି ମିଳେଇଗଲା ଭାବି ମୁଁ ନିରବ । ଅଳ୍ପ ସମୟର ନିରବତା ଭଙ୍ଗ କରି ସିଏ ପୁଣି କହିଲେ, “ଉଠେଇ ଦେବି କି ?” ମୁଁ କହିଲି, “ନା, ଥାଉ…” ସେ- ତମେ ଏବେ ଗାଧେଇବ ନା ଏମିତି ଖାଇବ ?” ମୁଁ ଟିକେ ଅସ୍ବାଭାବିକ ହେଲା ପରି କହିଲି, “ଖରା ଦିନ ତ, ଟିକିଏ ଗାଧେଇ ଦେଇଥିଲେ….” ମୋ କଥା ନ ସରୁଣୁ ସେ ଉଠି ବାଥରୁମ୍ ଆଡକୁ ଚାଲିଲେ । ବୋଧହୁଏ ବାଥରୁମ୍ ଟା ତଳେ ଥିଲା ।
ମୁଁ ବି ତାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କଲି । ପାହାଚରୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲେଇଲା ବେଳେ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିର ଉତ୍ଥାନ ପତନ ଦେଖି ବାଣ୍ଡଟା ମୋ ଆହୁରି ହିଂସ୍ର ହେଇ ଉଠୁଥାଏ । ଇଚ୍ଛା ତ ହେଉଥାଏ, ଏମିତି ଶୁନଶାନ୍ ଘରେ ତାଙ୍କୁ ଧରି ସେମିତି ଏଇ ପାହାଚରେ ଏକା ଠିଆ ଠିଆ ପଛପଟୁ ଗେହିଁ ପକାନ୍ତି । ହେଲେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଆଉ ମୋର ଦେଖି ଦେଇଛନ୍ତି, ଏପଟେ ଗାଆଁର ମୋ ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ସହ ଗପିବାର ମଧ୍ୟ ସନ୍ଦେହ କରିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ମନରେ ଯେ କଣ ଚଳୁଥିବ କେଜାଣି ? ଏମିତି ସନ୍ଦେହ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ବାଥରୁମ୍ ଭିତରକୁ ଗଲୁ । ଉପର ରୁମ୍ ପରି ମସ୍ତ୍ ଵଡ଼ ବାଥରୁମ୍ ଆତ୍ୟାଧୁନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ନିର୍ମିତ ।
କାନ୍ଥରେ ତଳୁ ଉପରଯାଏ ବିରାଟ ଏକ ଦର୍ପଣ । ପାଖରେ ଥାକ ଥାକ ହେଇ ଗାଧେଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ପ୍ରସାଧନ । ସେ ସବୁକୁ ଦେଖେଇ ସେ କହିଲେ ଏଥର ଗାଧେଇ ପଡ, ରାତି ଅନେକ ହେଲାଣି । ମୁଁ ମୋ ଟେଙ୍ଗେଇଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ଚାପି ରଖୁଥାଏଁ । ଯାହା ସେ ସେଇ ଦର୍ପଣରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଖୁଥାନ୍ତି । କିଛି ସମୟ ଏମିତି ଦର୍ପଣରେ କଣେଇଁ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ମତେ ଅସ୍ବାଭାବିକ ହେଉଥିବାର ଦେଖି ସେ ବାହାରି ଆସୁ ଆସୁ କହିଲେ, “ଯଦି କିଛି ଦରକାର ଡାକିବ ।“ ତାପରେ ସିଏ ବାହାରି ଆସୁ ଆସୁ ମୁଁ ବାଥରୁମ୍ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲି ।
ଗାମୁଛାକୁ ଫିଙ୍ଗି ଶୋଅର୍ ଚଳେଇ ପୁରା ଦୁଇ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ବାଣ୍ଡକୁ ଟେଙ୍ଗେଇ ଭିଜିଲି । ଗଲା ସବୁ ଫସର ଫାଟି । ଘୋଡାଗେହି ରାତିରେ ଗେହିଁ ହେବାକୁ କହି ଶୋଇ ଗଲାଣି । କେଜାଣି ଆଉ ଗେହିଁ ହେବ ନା ନାହିଁ ? ଏମିତି ଭାବି ଦେହସାରା ସାବୁନ୍ ଲଗେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଫେଣେଇ ଫେଣେଇ ପିସିଲି । ପୁଣି ଭିଜି ଭିଜି ବାଣ୍ଡକୁ ହେଣ୍ଡଜବ୍ କରିବାରେ ଲାଗିଲି ।
ପୁଣି ଶୋଅର୍ ବନ୍ଦ୍ କରି ଦେହସାରା ଫେସ୍ ୱ।ସ୍ ରେ ଫେଣେଇ ବାଣ୍ଡରେ ଫେସୱ।ସ୍ ଲଗେଇ ଫେଣେଇ ଫେଣେଇ 61, 62 କରିବାରେ ଲାଗିଲି । ଏତିକିବେଳେ ହଠାତ୍ ଡୋର୍ ଖଟ୍ ଖଟେଇଲା । ବୋଧହୁଏ ସେ ମୋ ଟେଙ୍ଗେଇଲା ବାଣ୍ଡକୁ ଦର୍ପଣରେ ଦେଖି ତାଙ୍କ ଭାଣିଜୀକୁ ଉଠେଇ ପଠେଇଛନ୍ତି, ନା ନିଜେ କେଜାଣି ? ତଳେ ପଡିଥିବା ଭିଜା ଗାମୁଛାକୁ ଗୁଡେଇ ହେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ଚାପି ଡୋର୍ ଖୋଲିଲି ।
ଭାଣିଜୀ ନୁହେଁ, ସେ ନିଜେ । ଓଠ ଚାପି ଚାପି କହିଲେ, “ଏମିତିରେ ତ ରାତି ବହୁତ ହେଲାଣି ଆଉ ଏଯାଏଁ ତମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ମୁଁ ବି ଗାଧେଇବି ଗାଧେଇବି ବୋଲି ଗାଧେଇ ପାରିନି, ଏପଟେ ଭୋକରେ ପେଟ ବି ଜଳି ଉଠୁଛି; ଯଦି ଆପତ୍ତି ନ ଥାଏ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ମୁଁ ବି…….” ଭାଇ ତାଙ୍କ ଘର, ତାଙ୍କ ବାଥରୁମ୍, ମନା କରିବାକୁ ମୁଁ କିଏ ?
ଭିତରକୁ ପସି ଆସିଲେ ଡୋର୍ ଟାକୁ ସାମାନ୍ୟ ଆଉଜେଇ । ଫଟାଫଟ୍ ଫଟାଫଟ୍ ମୋ ଆଡକୁ ପଛକରି ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲି ତଳେ ପକେଇଦେଲେ । ହାପ୍ ବ୍ଲାଉଜ ରେ ଅର୍ଦ୍ଧ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ପିଠି, ଫିକା ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗର ପତଳା ଶାୟାଟିକୁ ପଛପଟକୁ ଫୁଲେଇ ଦେଇଥିବା ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡି । ଦେହ ମୋ ଆପେ ଆପେ ଗରମ ହୋଇଗଲା । ତଥାପି କିଛି କରିବାକୁ ସାହସ ଜୁଟେଇ ପାରୁ ନ ଥାଏଁ ।
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଶାୟାର ଲେସ୍ ଖୋଲି ଶାୟାଟିକୁ ଛାତି ଉପରକୁ ଟେକି ନେଇ ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ୍ ଗୁଡିକୁ ଖୋଲି ବ୍ଲାଉଜ୍ ଟିକୁ ବି କାଢି ଫିଙ୍ଗି ଦେଲେ । ୱ।ଓ….. ସ୍ଵଚ୍ଛ ଆଇନା ପରି ଧଳା ପିଠିରେ କଳା ରଙ୍ଗର ଟାଇଟ୍ ବ୍ରା ର ଲେସ୍ ପିଠିକୁ ପୁରା ଚାପି ଦେଇଛି । ପଛପଟକୁ ହାତ ଲମ୍ବେଇ ଖୋଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ଅସମର୍ଥ ହେଲା ପରେ ସେମିତି ଥରିଲା ଥରିଲା କଣ୍ଠରେ ମତେ ଈଶାରା କଲେ ବ୍ରା ର ହୁକ୍ ଖୋଲି ଦେବାକୁ । ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆବାକ୍ ହେଇ ତାଙ୍କ ପଛପଟେ ଛିଡାହୋଇ ଏସବୁ ଦେଖୁଥିବା ବେଳେ ଆଜ୍ଞାବହ ରୋବଟ୍ ପ୍ରାୟ ହୁକ୍ ଟା ଫିଟେଇ ଦେଲି ।Piladina Sathi Joubanara Smruti – 9
ଆଗକୁ ପଢିବା ପାଇଁ NEXT ବଟନ ଉପରେ କ୍ଲିକ କରନ୍ତୁ
Related